Postępowanie upadłościowe prowadzone wobec osoby fizycznej, co do zasady, kończy się ustaleniem dla niej planu spłaty. Plan ten określa w jakim zakresie upadły będzie jeszcze zobowiązany do spłaty swoich zobowiązań po zakończeniu postępowania. Jest to o tyle istotne, że dopiero po prawidłowym wykonaniu planu spłaty dłużnik może liczyć na oddłużenie, czyli umorzenie pozostałej części zobowiązań.
Po zakończeniu likwidacji majątku syndyk, po wcześniejszym uzyskaniu opinii wierzycieli, składa do Sądu projekt planu spłaty. Ostateczna decyzja zależy jednakże od Sądu, który oczywiście bierze pod uwagę stanowisko syndyka, ale nie jest nią związany, tak samo jak opiniami wierzycieli.
Plan spłaty zostaje określony w drodze postanowienia. Wcześniej Sąd może jeszcze przesłuchać upadłego na rozprawie, a w razie takiej konieczności przeprowadzić również inne dowody. Ma to na celu ustalenie dwóch najważniejszych okoliczności – aktualnej sytuacji dłużnika i jego możliwości finansowych oraz przyczyn, dla których dłużnik popadł w problemy finansowe. Plan spłaty najczęściej przyjmuje bowiem formę comiesięcznych rat, które upadły będzie zobowiązany uiszczać na rzecz wierzycieli. Sąd w postanowieniu określa wysokość poszczególnych rat, dostosowując je do możliwości upadłego oraz długość okresu spłaty, która z kolei zależy od stopnia w jakim upadły przyczynił się do swojej niewypłacalności. Podstawowa długość okresu spłaty wynosi maksymalnie 36 miesięcy, ale w przypadku ustalenia, że dłużnik umyślnie albo wskutek rażącego niedbalstwa doprowadził do swojej niewypłacalności może on ulec wydłużeniu aż do 84 miesięcy. Różnica jest więc naprawdę duża.
Jeżeli upadły nie zgadza się z orzeczonym przez Sąd planem spłaty to może go jeszcze zaskarżyć wnosząc zażalenie do Sądu Okręgowego, do którego będzie w takim przypadku należała ostateczna decyzja w tej sprawie.
