Celem upadłości konsumenckiej jest umożliwienie osobom, które popadły w kłopoty finansowe, naprawę swojej sytuacji. W ramach upadłości konsumenckiej dłużnik uzyskuje więc umorzenie ciążących na nim zobowiązań – czyli tzw. oddłużenie. Co do zasady oddłużenie obejmuje wszystkie zobowiązania powstałe przed ogłoszeniem upadłości. Istnieje jednak ściśle określony zbiór wyjątków, a więc zobowiązań, które nie podlegają umorzeniu pomimo przeprowadzenia upadłości konsumenckiej. Są to:
- Zobowiązania o charakterze alimentacyjnym, a więc przede wszystkim zobowiązania (alimenty) zasądzone na rzecz dzieci, lecz także innych członków rodziny (alimenty na rodziców, małżonka itd.);
- Zobowiązania wynikające z rent (comiesięczne odszkodowania za wywołane choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci);
- Zobowiązania wynikające z wyroków sądów karnych (kary grzywny orzeczone przez sąd, obowiązek naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, zobowiązania do zapłaty nawiązki lub świadczenia pieniężnego orzeczonych przez sąd jako środek karny lub środek związany z poddaniem sprawcy próbie, jak również zobowiązania do naprawienia szkody wynikającej z przestępstwa lub wykroczenia stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem);
Jak widać brak oddłużenia dotyczy wyłącznie specyficznej grupy zobowiązań, która powstała na mocy orzeczeń sądowych. Warto jednak dodać, iż oddłużeniu nie podlegają również zobowiązania, których upadły umyślnie nie wskazał w toku postępowania upadłościowego. Należy więc zadbać o to, aby wszyscy wierzyciele zostali wskazani już na etapie przygotowywania wniosku o ogłoszenie upadłości.
